Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ»;

Το παρακάτω απόσπασμα είναι από το βιβλίο Far Journeys του Robert Monroe. Σε μια από τις πολλές εξωσωματικές εμπειρίες του, ο συγγραφέας έλαβε γνώση της παρακάτω ιστορίας με τη μορφή «κειμένου σκέψης». Όπως ξέρουμε, οι πνευματικές ή «μεταφυσικές» πληροφορίες, από διάφορες πηγές, είναι χαοτικά πολλές. Τι με έκανε να σταθώ σ’ αυτό το κείμενο, να το μεταφράσω και να το δημοσιεύσω με έναν τόσο εντυπωσιακό τίτλο; Ο κυριότερος λόγος είναι η αληθοφάνειά του. Είναι ίσως η λογικότερη εξήγηση για τη Δημιουργία που έχω διαβάσει.

Είναι αυτή η αληθινή ιστορία της Δημιουργίας; Ίσως. Σίγουρα δεν είναι ολόκληρη. Κάτι της λείπει, όπως λείπει και από κάθε άλλη γνωστή ιστορία. Γνωρίζουμε με βάση τις πληροφορίες μας. Γνωρίζουμε τι γνωρίζουμε, όμως δεν έχουμε καμιά ιδέα για το τι δε γνωρίζουμε. Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα με την Αλήθεια. Την αναζητούμε απαραίτητα στις πληροφορίες που διαθέτουμε και επιμένουμε ότι πρέπει να την περιέχουν...  

Δε θα σας καθυστερήσω άλλο, όμως, με δικά μου σχόλια. Το απίστευτο κείμενο που ακολουθεί μπορεί να σας φανεί αδιάφορο, είναι όμως εξίσου πιθανό να σας ξεβολέψει ανεπανόρθωτα.

Κάποιος, Κάπου (ή και τα δύο, σε εκατομμύρια ή αμέτρητα) θέλει, του αρέσει, χρειάζεται, εκτιμά, συλλέγει, πίνει, τρώει ή χρησιμοποιεί ως ναρκωτικό (sic) μια ουσία με την ονομασία Λους. (Ηλεκτρισμό, πετρέλαιο, οξυγόνο, χρυσάφι, σιτάρι, νερό, γη, παλιά νομίσματα, ουράνιο.) Πρόκειται για μια ουσία σπάνια στο Κάπου, κι εκείνοι που κατέχουν Λους το θεωρούν ιδιαίτερα σημαντικό για την όποια χρήση το προορίζουν.

Αντιμέτωπος μ’ αυτό το ζήτημα Προσφοράς και Ζήτησης (ένας παγκόσμιος νόμος στο Κάπου), ο Κάποιος αποφάσισε να το παραγάγει τεχνητά, κατά κάποιον τρόπο, παρά να το αναζητήσει στη «φυσική» μορφή του. Αποφάσισε να φτιάξει έναν Κήπο και να καλλιεργήσει Λους.

Στη φυσική του κατάσταση, το Λους βρέθηκε ότι προκύπτει από μια σειρά δονήσεων στον κύκλο άνθρακα-οξυγόνου, και το υπόλειμμα είναι Λους διαφόρων βαθμών καθαρότητας. Μόνο μέσω τέτοιας δραστηριότητας απαντάται, και δευτερευόντως κατά τη διάρκεια της χημικής αντίδρασης. Εξερευνητές από το Κάπου κάλυψαν μεγάλες αποστάσεις σε αναζήτηση πηγών Λους, και νέες ανακαλύψεις χαιρετήθηκαν σε πολύ ενθουσιασμό και ανταμοιβές.

Ήταν λοιπόν ο Κάποιος και ο Κήπος του που τα άλλαξαν όλα. Μακριά, σε μια απομακρυσμένη περιοχή, άρχισε να εργάζεται στο πείραμά του. Πρώτα δημιούργησε το κατάλληλο περιβάλλον για να ευδοκιμεί ο κύκλος άνθρακα-οξυγόνου. Δημιούργησε μια Ισορροπία με μεγάλη φροντίδα, έτσι ώστε να υπάρχει διαρκής παροχή κατάλληλης ακτινοβολίας και άλλων θρεπτικών συστατικών.

Εν συνεχεία, πειραματίστηκε με την Πρώτη Σοδειά του, η οποία πράγματι παρήγαγε Λους, αλλά μόνο σε μικρή ποσότητα και σχετικά χαμηλής ποιότητας, όχι ικανού μεγέθους ώστε να αξίζει τον κόπο να τη μεταφέρει στο Κάπου. Το πρόβλημα ήταν διττό: Η διάρκεια ζωής των μονάδων της σοδειάς ήταν πολύ μικρή, κι επιπλέον οι μονάδες ήταν μικροσκοπικές. Το γεγονός αυτό περιόριζε την ποιότητα και την ποσότητα, καθότι η σοδειά δε διέθετε χρόνο να παραγάγει Λους κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες. Επιπλέον, η συγκομιδή του Λους μπορούσε να γίνει μόνο τη στιγμή του τέλους της ζωής των μονάδων, ούτε μια στιγμή πιο πριν.

Η Δεύτερη Σοδειά του δεν ήταν καλύτερη, ίσως και χειρότερη. Άλλαξε το περιβάλλον σε ένα άλλο μέρος του Κήπου, όπου η πυκνότητα ήταν αεριώδης παρά υγρή, ενώ τα μεγαλύτερης πυκνότητας χημικά δημιουργούσαν μια στέρεη βάση και έτσι συνέχιζαν να είναι διαθέσιμα. Φύτεψε αμέτρητες μονάδες σε πολλές ποικιλίες με νέα μορφή, πολύ μεγαλύτερου μεγέθους, έως και πολλές χιλιάδες φορές μεγαλύτερες και πιο σύνθετες από την απλή μονοκυτταρική Πρώτη Σοδειά. Αντέστρεψε τον κύκλο άνθρακα-οξυγόνου, ωστόσο όλα είχαν μια βασική ομοιομορφία. Όπως και στην Πρώτη Σοδειά, πολλαπλασιάζονταν σε τακτά χρονικά διαστήματα και ολοκλήρωναν τον κύκλο της ζωής τους αυτομάτως. Για να αποφύγει την ανομοιόμορφη κατανομή χημικών και ακτινοβολίας, που ήταν ένα κυρίαρχο στοιχείο στην Πρώτη Σοδειά, ακινητοποίησε τη Δεύτερη Σοδειά. Κάθε μονάδα σχεδιάστηκε να παραμένει κατά κύριο λόγο στο δικό της κομμάτι του Κήπου. Για το σκοπό αυτό, σε καθεμιά δόθηκαν ρίζες που εισχωρούσαν βαθιά στην πιο πυκνή χημική ύλη. Είχαν επίσης προσαρτημένο ένα μίσχο ή κορμό, που βοηθούσε να υψώνεται το άνω μέρος τους προς τα πάνω, ώστε να προμηθεύεται την απαραίτητη ακτινοβολία. Το άνω τμήμα, φαρδύ, λεπτό και κάπως εύθραυστο, σχεδιάστηκε ως μετατροπέας ενώσεων άνθρακα-οξυγόνου από και προς τη μονάδα της σοδειάς. Ως πρόσθετη σκέψη, στελέχη με ζωηρά χρώματα, συνοδευόμενα από γεννήτριες κόκκων, προσαρτήθηκαν σε κάθε μονάδα, συνήθως κοντά στην κορυφή και συμμετρικά ως προς το κέντρο.

Στο αεριώδες περίβλημα γύρω από τη σοδειά έστησε κυκλοφοριακά μοντέλα, κυρίως για να βοηθήσει στον πολλαπλασιασμό. Αργότερα, ανακάλυψε ότι αυτή η ανατάραξη στο αεριώδες περίβλημα αποτελούσε ένα μέσο συγκομιδής του Λους. Αν η ανατάραξη ήταν αρκετά βίαιη, η Σοδειά θα έπεφτε καταγής, ο χρόνος ζωής της θα έφτανε στο τέλος του, και θα απελευθερωνόταν Λους. Αυτό ήταν ιδιαιτέρως χρήσιμο για την περίπτωση που χρειαζόταν άμεση προμήθεια Λους σε κάποια χρονική στιγμή διαφορετική του Χρόνου Συγκομιδής.

Παρόλα αυτά, η Δεύτερη Σοδειά ήταν κάθε άλλο παρά ικανοποιητική. Αν και ήταν γεγονός ότι η παραγόμενη ποσότητα Λους ήταν πολύ μεγαλύτερη, στην ακατέργαστη μορφή του ήταν πολύ χαμηλής ποιότητας για να αξίζει τον κόπο. Επιπλέον, η περίοδος ανάπτυξης ήταν τώρα πάρα πολύ μεγάλη, χωρίς αύξηση της ποιότητας. Κάποιο σημαντικό στοιχείο απουσίαζε.

Ο Κάποιος πλανήθηκε πάνω από τον Κήπο του για πολύ καιρό, κάνοντας μελέτες, πριν επιχειρήσει την Τρίτη Σοδειά. Ήταν μια πραγματική πρόκληση. Πράγματι, εν μέρει είχε επιτύχει. Είχε καλλιεργήσει Λους. Ωστόσο, το προϊόν των προσπαθειών του υπολειπόταν σε πολύ μεγάλο βαθμό της άγριας, μη καλλιεργημένης ποικιλίας.

Κάποια στιγμή, αντιλήφθηκε αναπόφευκτα την απάντηση. Η Τρίτη Σοδειά ήταν η ζωντανή απόδειξη αυτής της Αλήθειας: Ήταν αναγκαίο να περιληφθεί ο αρχικός κύκλος άνθρακα-οξυγόνου. Και έπρεπε να αποκατασταθεί η κινητικότητα. Και οι δύο αυτοί παράγοντες είχαν φανεί πολλά υποσχόμενοι στην παραγωγή υψηλής ποιότητας Λους. Αν μπορούσε να προστεθεί μέγεθος, πολλά θα μπορούσαν να επιτευχθούν.

Μ’ αυτό το σχέδιο στο προσκήνιο, ο Κάποιος απομάκρυνε διάφορες δειγματικές μονάδες από την Πρώτη Σοδειά, η οποία συνέχιζε να ευημερεί στο υγρό κομμάτι του Κήπου. Τις μετέτρεψε ώστε να μπορούν να ζουν και να αναπτύσσονται στην αεριώδη περιοχή. Πρώτα τις προσάρμοσε ώστε να λαμβάνουν τροφή από τη Δεύτερη Σοδειά, στην οποία επέτρεψε να αναπτύσσεται γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό. Μ’ αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκαν τα πρώτα Κινούμενα, η Τρίτη Σοδειά. Τα Κινούμενα τρέφονταν από τη Δεύτερη Σοδειά, τερματίζοντας έτσι τον κύκλο ζωής της και παράγοντας χαμηλής ποιότητας Λους. Όταν κάποιο από τα τεράστια Κινούμενα ολοκλήρωνε το δικό του κύκλο ζωής, επιπλέον Λους παραγόταν. Η ποσότητα ήταν τεράστια, αλλά το δονητικό μοντέλο του παραγόμενου Λους είχε μεγάλα περιθώρια βελτίωσης.

Ήταν από σύμπτωση που ο Κάποιος ανακάλυψε τον Πρωταρχικό Καταλύτη σε σχέση με την παραγωγή Λους. Τα γιγάντια και αργοκίνητα Κινούμενα είχαν διάρκεια ζωής δυσανάλογα μεγάλη για την ποσότητα τροφής που κατανάλωναν. Η ανάπτυξη και ο κύκλος ζωής τους ήταν τέτοιας διάρκειας, που σύντομα τα Κινούμενα αποδεκάτισαν τη Δεύτερη Σοδειά. Όλος ο Κήπος θα έχανε την ισορροπία του και θα έπαυε η παραγωγή Λους. Τόσο η Δεύτερη όσο και η Τρίτη Σοδειά ήταν στα πρόθυρα της εξαφάνισης.

Όσο η Δεύτερη Σοδειά λιγόστευε, τόσο η ανάγκη των Κινούμενων για ενέργεια οξυνόταν. Συχνά δύο Κινούμενα επεδίωκαν να καταναλώσουν την ίδια μονάδα Δεύτερης Σοδειάς. Αυτό γεννούσε Σύγκρουση, η οποία οδηγούσε σε φυσική πάλη δύο ή περισσότερα από τα άχαρα Κινούμενα.

Ο Κάποιος παρατηρούσε αυτούς τους τσακωμούς, στην αρχή απορροφημένος από το πρόβλημα, και εν συνεχεία με μεγάλο ενδιαφέρον. Όταν συνέβαιναν συγκρούσεις, τα Κινούμενα απέδιδαν Λους! Όχι σε αμελητέες, αλλά σε μεγάλες και χρησιμοποιήσιμες ποσότητες, και μάλιστα πολύ μεγαλύτερης καθαρότητας.

Χωρίς χρονοτριβή έβαλε τη θεωρία σ’ εφαρμογή. Αφαίρεσε ακόμη μία μονάδα της Πρώτης Σοδειάς από την υγρή περιοχή του Κήπου και την επανασχεδίασε για το αεριώδες περιβάλλον – αλλά με μια σημαντική αλλαγή. Το νέο Κινούμενο θα ήταν κάπως μικρότερο, αλλά θα χρειαζόταν να τρέφεται με άλλα Κινούμενα. Αυτό θα έλυνε το πρόβλημα του υπερπληθυσμού των Κινούμενων, και την ίδια στιγμή θα δημιουργούσε ικανοποιητικές ποσότητες χρησιμοποιήσιμου Λους στη διάρκεια κάθε σύγκρουσης-πάλης, συν κάτι έξτρα κάθε φορά που ένα Κινούμενου του νέου είδους τερμάτιζε τη ζωή του άλλου. Ο Κάποιος θα ήταν σε θέση να μεταφέρει στο Κάπου ικανοποιητικές ποσότητες αρκετά καθαρού Λους.

Έτσι προέκυψε ο Κανόνας του Πρωταρχικού Καταλύτη. Η σύγκρουση μεταξύ μονάδων άνθρακα-οξυγόνου παράγει σταθερές ποσότητες Λους. Ήταν τόσο απλό.

Ικανοποιημένος που είχε βρει τη φόρμουλα, ο Κάποιος έφτιαξε την Τέταρτη Σοδειά. Γνώριζε τώρα ότι τα Κινούμενα της Τρίτης Σοδειάς ήταν υπερβολικά μεγάλα και με πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής για να είναι τελικά χρήσιμα. Αν πολλαπλασιάζονταν σε μεγάλα νούμερα, όλος ο Κήπος θα έπρεπε να επεκταθεί και να μεγαλώσει. Δεν υπήρχε αρκετός χώρος για την καλλιέργεια τόσο μεγάλων μονάδων ούτε ανάλογες φυλλώδεις μονάδες της Δεύτερης Σοδειάς για να τις υποστηρίξουν. Επίσης, όπως σωστά σκέφθηκε, η αυξημένη κινητικότητα και ταχύτητα θα αύξανε τον παράγοντα Σύγκρουση, με αποτέλεσμα μεγαλύτερη παραγωγή Λους.

Με μια μόνο κίνηση, ο Κάποιος έβαλε τέρμα στη ζωή όλων των άχρηστων Κινούμενων της Τρίτης Σοδειάς. Επιστρέφοντας στις μονάδες της Πρώτης Σοδειάς στην υγρή περιοχή, τις τροποποίησε και τις επέκτεινε σε μια πληθώρα σχημάτων και μεγεθών, δίνοντάς τους σύνθετες πολυκυτταρικές δομές υψηλής κινητικότητας. Τις σχεδίασε με βάση ένα μοντέλο που θα παρείχε ισορροπία. Υπήρχαν εκείνες που κατανάλωναν μονάδες κύκλου του άνθρακα, του τύπου της Δεύτερης Σοδειάς (βασικά ακίνητες) ως πηγή ενέργειας. Και υπήρχαν και άλλες, με πολύ μεγάλη κινητικότητα, που για να καλύψουν τις ανάγκες τους για ενέργεια κατανάλωναν άλλες κινούμενες μονάδες της Τροποποιημένης Πρώτης Σοδειάς.

Το ολοκληρωμένο κύκλωμα λειτουργούσε πολύ ικανοποιητικά. Στο υγρό περιβάλλον ευδοκιμούσε η τροποποιημένη ακίνητη Δεύτερη Σοδειά. Μικρά, πολύ δραστήρια Κινούμενα που ανέπνεαν νερό λάμβαναν θρέψη, «έτρωγαν» την τροποποιημένη Δεύτερη Σοδειά. Μεγαλύτερα ή / και άλλα δραστήρια Κινούμενα κατανάλωναν για ενέργεια τους μικρότερους «φυτοφάγους». Όταν κάποιο Κινούμενο γινόταν πολύ μεγάλο και αργό, ήταν εύκολος στόχος για τα μικρότερα Κινούμενα, που επιτίθονταν σε αδηφάγα νούμερα. Τα χημικά υπολείμματα από την πρόσληψη τροφής κατακάθονταν στον πάτο του υγρού μέσου, προσφέροντας έτσι νέα θρέψη για τα Στατικά (Τροποποιημένη Δεύτερη Σοδειά), ολοκληρώνοντας τον κύκλο. Το αποτέλεσμα ήταν μια σταθερή ροή Λους – από τον τερματισμό της ζωής των Στατικών, από την έντονη πάλη των Κινούμενων για να μην καταλήξουν τροφή, και τελικά από τον αιφνίδιο τερματισμό της ζωής των εν λόγω Κινούμενων ως το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της πάλης.

Σε ένα άλλο τμήμα του Κήπου του –στην αεριώδη περιοχή με τη στέρεη βάση χημικών ενώσεων– ο Κάποιος εφάρμοσε τις ίδιες τεχνικές με ακόμη πιο προχωρημένες βελτιώσεις. Πρόσθεσε πολλές ποικιλίες Στατικών (η αρχική Δεύτερη Σοδειά) για να παράσχει επαρκή και ποικίλη τροφή για τα νέα Κινούμενα που σκόπευε να δημιουργήσει. Όπως και στην άλλη περιοχή του Κήπου, έφτιαξε τα Κινούμενα σε μια ισορροπία δύο τύπων, εκείνα που κατανάλωναν και λάμβαναν ενέργεια από τα Στατικά της Δεύτερης Σοδειάς κι εκείνα που χρειάζονταν άλλα Κινούμενα για να συντηρηθούν. Δημιούργησε στην κυριολεξία χιλιάδες πρωτότυπα είδη, μικρά και μεγάλα -αν και κανένα τόσο μεγάλο όσο τα Κινούμενα της Τρίτης Σοδειάς- και ιδιοφυώς έδωσε στο καθένα κάποια χαρακτηριστικά που ευνοούσαν τη σύγκρουση: Μέγεθος, άπιαστη ταχύτητα, παραπλανητική ή / και προστατευτική επένδυση και χρώμα, όργανα αντίληψης και ανίχνευσης κίνησης και σωματιδίων, καθώς και ιδιαίτερες, μεγαλύτερης σκληρότητας προεξοχές, για τραυματισμό, άρπαγμα ή ξέσκισμα του αντιπάλου στη διάρκεια σύγκρουσης. Αυτά τα τελευταία εξυπηρετούσαν θαυμάσια στο να εντείνονται και να παρατείνονται οι περίοδοι σύγκρουσης, με αποτέλεσμα την αυξημένη απελευθέρωση Λους.

Στο πλαίσιο του πειραματισμού, ο Κάποιος σχεδίασε και δημιούργησε μια μορφή Κινούμενων που ήταν αδύναμοι και αναποτελεσματικοί σε σύγκριση με τα άλλα Κινούμενα της Τέταρτης Σοδειάς. Ωστόσο, αυτά τα πειραματικά Κινούμενα είχαν δύο ιδιαίτερα πλεονεκτήματα. Μπορούσαν να καταναλώνουν και να λαμβάνουν ενέργεια και από τα Στατικά και από τα άλλα Κινούμενα. Δεύτερον, ο Κάποιος πρόσθεσε σ’ αυτά ένα Κομμάτι του Εαυτού του –καθώς καμιά άλλη πηγή αυτής της Ουσίας δεν είναι γνωστή ή διαθέσιμη– για να ενεργεί ως έντονη, υπέρτατη ώθηση για κίνηση. Σύμφωνα με τον Κανόνα της Έλξης, ο Κάποιος γνώριζε ότι αυτή η προσθήκη θα δημιουργούσε σ’ αυτό το συγκεκριμένο είδος Κινούμενων μια ακατάπαυστη κινητικότητα. Πάντα θα προσπαθούσε να ικανοποιήσει την έλξη που γεννούσε αυτό το μικρό κομματάκι Του, καθώς θα γύρευε να ενωθεί με το άπειρο Όλον. Έτσι, η ώθηση για ικανοποίηση των ενεργειακών απαιτήσεων μέσω της λήψης τροφής δε θα ήταν η μόνη κινητήριος δύναμη. Και το σημαντικότερο, οι ανάγκες και οι παρορμήσεις που δημιουργούσε το Κομμάτι του Κάποιου δε θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν πουθενά στον Κήπο. Έτσι, η ανάγκη για κίνηση θα ήταν ακατάπαυστη, και η σύγκρουση ανάμεσα σ’ αυτή την ανάγκη και στην ανάγκη για λήψη ενέργειας θα ήταν συνεχής – καθιστώντας τον πιθανόν μια συνεχή πηγή υψηλής ποιότητας Λους, αν επιβίωνε.

Η Τέταρτη Σοδειά ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες του Κάποιου. Κατέστη εμφανές ότι μια σταθερή και χρήσιμη ποσότητα Λους παραγόταν τώρα στον Κήπο. Η ισορροπία της «Ζωής» λειτουργούσε τέλεια, με τον Παράγοντα Σύγκρουση να παράγει τεράστιες ποσότητες Λους, συμπληρωματικά των σταθερών ποσοτήτων που παράγονταν από το συνεχή τερματισμό της ζωής όλων των τύπων Κινούμενων και Στατικών. Για να διαχειριστεί την παραγωγή, ο Κάποιος εγκατέστησε Ειδικούς Συλλέκτες να βοηθήσουν με τη συγκομιδή. Εγκατέστησε επίσης Διαύλους για να μεταφέρει το ακατέργαστο Λους από τον Κήπο στο Κάπου. Το Κάπου δεν εξαρτιόταν πια στην «άγρια μορφή» ως την κύρια πηγή Λους. Ο Κήπος του Κάποιου έδωσε ένα τέλος σ’ αυτό.

Με την επιτυχία του Κήπου και την παραγωγή Λους μέσω καλλιέργειας, και Άλλοι άρχισαν να σχεδιάζουν και να κατασκευάζουν τους δικούς τους Κήπους. Αυτό ήταν σε συμφωνία με το Νόμο Προσφοράς και Ζήτησης (το Κενό είναι μια ασταθής κατάσταση), καθώς οι ποσότητες Λους από τον Κήπο του Κάποιου κάλυπταν μόνο εν μέρει τις ανάγκες του Κάπου. Μάλιστα, Συλλέκτες για λογαριασμό Άλλων έμπαιναν στον Κήπο του Κάποιου, για να εκμεταλλευτούν τις μικροποσότητες Λους που οι Συλλέκτες του Κάποιου παρέβλεπαν ή αγνοούσαν.

Ο Κάποιος, έχοντας ολοκληρώσει την εργασία του, επέστρεψε στο Κάπου και ασχολήθηκε με άλλα θέματα. Η παραγωγή Λους παρέμεινε σε σταθερό επίπεδο υπό την επίβλεψη των Συλλεκτών. Οι μοναδικές τροποποιήσεις γίνονταν με εντολή του ίδιου του Κάποιου. Με οδηγίες από τον Κάποιο, οι Συλλέκτες κατά περιόδους θέριζαν τμήματα της Τέταρτης Σοδειάς. Αυτό γινόταν για να εξασφαλιστεί η επάρκεια των χημικών, της ακτινοβολίας και των λοιπών θρεπτικών ουσιών για τις νεότερες, επερχόμενες μονάδες. Ένας δευτερεύων σκοπός ήταν η περιστασιακή συλλογή επιπλέον ποσοτήτων Λους, που δημιουργούνταν από έναν τέτοιο θερισμό. 

Για τη συγκομιδή, οι Συλλέκτες προκαλούσαν θύελλες στροβιλισμού και αναταραχής τόσο στο αεριώδες περίβλημα όσο και στους πιο συμπαγείς χημικούς σχηματισμούς που αποτελούσαν τη βάση του Κήπου. Οι προκαλούμενες αναταράξεις είχαν ως αποτέλεσμα τον τερματισμό της ζωής μεγάλου πλήθους μονάδων της Τέταρτης Σοδειάς, καθώς συνθλίβονταν κάτω από την κινούμενη βάση ή πνίγονταν από τα κύματα της φουρτουνιασμένης υγρής περιοχής του Κήπου. (Λόγω ιδιαιτερότητας στο σχεδιασμό, οι μονάδες της Τέταρτης Σοδειάς δεν μπορούν να διατηρήσουν τον κύκλο οξυγόνου-άνθρακα όταν περιβάλλονται από το υγρό στοιχείο.)

Αυτό το μοντέλο «Ζωής» στον Κήπο θα μπορούσε να είχε συνεχίσει απαράλλακτο στους αιώνες, αν δεν παρενέβαινε η αντίληψη και διερευνητική δραστηριότητα του Κάποιου. Πότε πότε, μελετούσε δείγματα Λους από τον Κήπο του. Δεν υπήρχε κάποιο κίνητρο για να το κάνει αυτό, εκτός από το γεγονός ότι ο Κάποιος ίσως συνέχισε από μακριά να ενδιαφέρεται για το έργο του. Σε μια συγκεκριμένη ανάλυση ενός δείγματος Λους, ο Κάποιος είχε εξετάσει ως συνήθως τις ποσότητες και ήταν έτοιμος να το επιστρέψει στη Δεξαμενή, όταν αντιλήφθηκε μια Διαφορά. Ήταν αμυδρή, αλλά υπήρχε.

Αυτό του κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον, κι έριξε άλλη μια ματιά. Πλεγμένο με το πιο κοινό Λους υπήρχε ένα λεπτό τμήμα καθαρισμένου και απεσταγμένου Λους. Αυτό ήταν αδύνατον. Καθαρισμένο και απεσταγμένο Λους προέκυπτε μόνο όταν το «άγριο» Λους είχε περάσει από επεξεργασία πολλές φορές. Το Λους από τον Κήπο του Κάποιου απαιτούσε την ίδια κατεργασία προτού χρησιμοποιηθεί.

Κι όμως, ήταν τόσο εξευγενισμένο, που δε γινόταν να ενωθεί ξανά με την ακατέργαστη ουσία. Ο Κάποιος επανέλαβε τις μετρήσεις του, και το αποτέλεσμα ήταν και πάλι θετικό. Υπήρχε ένας παράγοντας στον Κήπο του τον οποίο δε γνώριζε.

Ο Κάποιος αναχώρησε άμεσα από το Κάπου και επέστρεψε στον Κήπο του. Εξωτερικά, όλα έμοιαζαν ίδια. Οι αεριώδεις περιοχές με τη συμπαγή βάση στον Κήπο ήταν ένα ατέλειωτο πράσινο χαλί από την ευημερούσα Δεύτερη Σοδειά. Η Τροποποιημένη Πρώτη Σοδειά στην υγρή περιοχή ήταν σε τέλεια συμφωνία με το Νόμο Δράσης-Αντίδρασης (μέρος του Νόμου Αιτίας και Αποτελέσματος). Ο Κάποιος αντιλήφθηκε χωρίς καθυστέρηση ότι η Διαφορά –η πηγή απεσταγμένου Λους- δε βρισκόταν ούτε στην Πρώτη ούτε στη Δεύτερη Σοδειά. 

Βρήκε την πρώτη στιγμιαία εκπομπή απεσταγμένου Λους σε μια από τις μονάδες της Τέταρτης Σοδειάς (η οποία είχε σύντομα φιλτραριστεί μέσα απ’ όλα τα φυτά της Δεύτερης Σοδειάς). Η εκπομπή συνέβη στη διάρκεια της ασυνήθιστης δράσης αυτής της μονάδας, καθώς επιδόθηκε σε μια πάλη μέχρι θανάτου με μια άλλη μονάδα της Τέταρτης Σοδειάς. Αυτή η δράση από μόνη της δε θα δημιουργούσε απεσταγμένο Λους, απ’ όσο γνώριζε ο Κάποιος, κι έτσι ερεύνησε βαθύτερα για την πηγή.

Εκείνη τη στιγμή ήταν που ανακάλυψε τη Διαφορά. Η μονάδα της Τέταρτης Σοδειάς δεν πάλευε για κάποιο κομμάτι τροφής προερχόμενο από μια ασθενέστερη μονάδα της Τέταρτης Σοδειάς ούτε για κάποιο νόστιμο βλαστάρι της Δεύτερης Σοδειάς – ούτε επίσης για να αποφύγει το θάνατο και το καταβρόχθισμα από την άλλη μονάδα της Τέταρτης Σοδειάς με την οποία συγκρουόταν.

Ήταν σε Σύγκρουση για να προστατέψει και να σώσει από το θάνατο τρεις δικές του μικρές μονάδες, οι οποίες περίμεναν για την έκβαση της μάχης, κουλουριασμένες κάτω μια μεγάλη μονάδα της Δεύτερης Σοδειάς. Δεν υπήρχε αμφιβολία γι’ αυτό. Αυτή η ενέργεια παρήγαγε εκπομπές απεσταγμένου Λους.

Με αυτή την ένδειξη, ο Κάποιος εξέτασε τις ενέργειες και άλλων μονάδων της Τέταρτης Σοδειάς στον Κήπο. Διαπίστωσε παρόμοιες εκπομπές Λους όταν άλλες μονάδες της Τέταρτης Σοδειάς έκαναν το ίδιο για να προστατέψουν τα «μικρά» τους. Και πάλι, όμως, η εξήγηση δεν ήταν ικανοποιητική. Το σύνολο των εκπεμπομένων ποσοτήτων απεσταγμένου Λους από όλες αυτές τις ενέργειες δεν ήταν ούτε το μισό από την ποσότητα που είχε βρει στο δείγμα από τη Δεξαμενή. Ήταν προφανές ότι υπήρχε και κάποιος άλλος παράγοντας.

Συστηματικά, πλανήθηκε πάνω από τον Κήπο, επεκτείνοντας την αντίληψή του σε όλες τις περιοχές. Σχεδόν αμέσως βρήκε την πηγή. Μια εκπομπή υψηλής ποιότητας απεσταγμένου Λους ερχόταν από ένα συγκεκριμένο τμήμα του Κήπου. Έφτασε βιαστικά στο σημείο.

Κι εκεί το βρήκε – μια πειραματική μονάδα της Τροποποιημένης Τέταρτης Σοδειάς, μια από εκείνες που περιείχαν ένα Κομμάτι του Ίδιου στο μοντέλο λειτουργίας τους. Στεκόταν μόνη κάτω από το φυλλώδες επάνω μέρος μιας μεγάλης μονάδας της Δεύτερης Σοδειάς. Δεν «πεινούσε». Δεν ήταν σε Σύγκρουση με μια άλλη μονάδα της Τέταρτης Σοδειάς. Δεν έκανε κάτι για να προστατέψει τα «μικρά» της. Γιατί λοιπόν εξέπεμπε απεσταγμένο Λους σε τόσο μεγάλη ποσότητα;

Ο Κάποιος πλησίασε περισσότερο. Η αντίληψή του εισχώρησε στη μονάδα της Τροποποιημένης Τέταρτης Σοδειάς και τότε κατάλαβε. Η μονάδα αισθανόταν μοναξιά! Αυτό το γεγονός παρήγαγε απεσταγμένο Λους.

Καθώς ο Κάποιος έκανε πίσω, πρόσεξε και κάτι άλλο ασυνήθιστο. Η μονάδα της Τροποποιημένης Τέταρτης Σοδειάς είχε ξαφνικά αντιληφθεί την Παρουσία Του. Είχε καταρρεύσει στη συμπαγή βάση του Κήπου και τιναζόταν από περίεργους σπασμούς. Καθαρό υγρό έβγαινε από τα δύο ανοίγματα αντίληψης της ακτινοβολίας. Τώρα η εκπομπή απεσταγμένου Λους ήταν ακόμη πιο έντονη.

Απ’ αυτή την ανακάλυψη, ο Κάποιος διατύπωσε τη διάσημη πλέον φόρμουλα για την παραγωγή απεσταγμένου Λους, η οποία εφαρμόζεται στην Κήπο σήμερα.

Το αποτέλεσμα της ιστορίας είναι γνωστό. Ο Κάποιος περιέλαβε στη φόρμουλά του τη θεμελιώδη αρχή: ". . . Η δημιουργία καθαρού, απεσταγμένου Λους επιτυγχάνεται από μονάδες της Τροποποιημένης Τέταρτης Σοδειάς (Τύπος 4Τ) μέσω της αίσθησης του ανεκπλήρωτου, αλλά μόνο εάν αυτό το μοντέλο εκφράζεται σε ένα δονητικό επίπεδο πάνω από τους αισθητηριακούς περιορισμούς του περιβάλλοντος. Όσο μεγαλύτερη είναι η ένταση του ως άνω μοντέλου, τόσο μεγαλύτερη η απόδοση απεσταγμένου Λους. . . ."

Για να θέσει τη φόρμουλα σε εφαρμογή, ο Κάποιος σχεδίασε λεπτές αλλαγές στον Κήπο του, όλες τους γνωστές σε κάθε ιστορικό. Ο διαχωρισμός όλων των μονάδων της Σοδειάς σε Μισά (για να γεννιέται το αίσθημα της μοναξιάς καθώς επεδίωκαν να επανενωθούν) και η προτροπή για κυριαρχία των μονάδων Τύπου 4Τ είναι δύο από τις πιο αξιοσημείωτες καινοτομίες.

Όπως φαίνεται τώρα, ο Κήπος είναι ένα συναρπαστικό θέαμα αποτελεσματικότητας. Εδώ και πολύ καιρό, πλέον, οι Συλλέκτες έχουν γίνει Δεξιοτέχνες στην Τέχνη παραγωγής απεσταγμένου Λους. 

Οι μονάδες του Τύπου 4Τ κυριαρχούν και έχουν εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον Κήπο, με εξαίρεση τα βαθύτερα μέρη του υγρού μέσου. Αυτές είναι οι κυριότεροι παραγωγοί απεσταγμένου Λους.

Μέσα από την εμπειρία, οι Συλλέκτες ανέπτυξαν και εξέλιξαν μια ολόκληρη τεχνολογία με συμπληρωματικά εργαλεία για συγκομιδή Λους από τις μονάδες Τύπου 4Τ. Τα πιο συνήθη έχουν ονομαστεί αγάπη, φιλία, οικογένεια, απληστία, μίσος, πόνος, ενοχή, ασθένεια, περηφάνια, φιλοδοξία, κυριότητα, κατοχή, θυσία – και σε μεγαλύτερη κλίμακα, έθνη, τοπικισμός, πόλεμοι, πείνα, θρησκεία, μηχανές, ελευθερία, βιομηχανία, εμπόριο, για να αναφέρουμε μερικές. Η παραγωγή Λους είναι μεγαλύτερη από ποτέ…

Far Journeys (Chapter 12) 

by Robert Monroe

THE TRUE STORY OF “CREATION”?

The following excerpt is from the book Far Journeys by Robert Monroe. In one of his many out-of- body experiences, the author received the following information in the form of “thought text”. As we know, spiritual and “metaphysical” information, by various sources, abounds. What is it that made me publish this text under such a fancy title? The main reason lies in its plausibility. It is probably the most rational explanation of the “Creation” that I have ever read.

Is this the true story of Creation? Could be. But for sure it is not all of it. Something is missing, as with any other such known story. We know based on our information. We know what we know, but we have no idea of what we do not know. This is the principal problem with Truth. We look for it in the information we have and insist to find it there…

But I will not keep you any longer from the incredible text that follows. It may have no effect on you or it may irreversibly remove you from your comfort zone.

Someone, Somewhere (or both, in millions, or uncountable) requires likes, needs, values, collects, drinks, eats, or uses as a drug (sic) a substance ident Loosh. (Electricity, oil, oxygen, gold, wheat, water, land, old coins uranium.) This is a rare substance in Somewhere, and those who possess Loosh find it vital for whatever it is used for.

Faced with this question of Supply and Demand (a universal law of Somewhere), Someone decided to produce it artificially, so to speak rather than search for it in its "natural" form. He decided to build a Garden and grow Loosh. In the natural state, Loosh was found to originate from a series of vibrational actions in the carbon-oxygen cycle and the residue was Loosh in varying degrees of purity. It occurred only during such action, and secondarily during the reactive process. Prospectors from Somewhere ranged far and wide in search of Loosh sources and new discoveries were hailed with much enthusiasm and reward.

So it was that Someone and his Garden changed all this. Far off, in a remote area, he set to work on his experiment. First, he created a proper environment for the carbon-oxygen cycle, where it would flourish. He created a Balance with much care, so that proper radiation and other nourishment would be in continuous supply.

He then tried his First Crop, which actually did produce Loosh, but only in small quantities and of comparatively low grade, not significant enough to take back to the heart of Somewhere. The problem was two­fold. The life period was too short and the crop units themselves were too minute. This brought about limits in quality and quantity, as the crop had no time to generate Loosh in such close tolerances. Moreover, the Loosh could be harvested only at the moment of termination of the life span, not one moment before.

His Second Crop was no better, if as good. He changed the environ­ment to another part of the Garden, where the density was gaseous rather than liquid and the higher-density chemicals formed a solid base and thus were still available. He planted numberless units in many varieties in a new form, with a great increase in size, some many thousands of times larger and more complex than the simple unicellular First Crop. He reversed the carbon-oxygen cycle. Yet all had a basic uniformity. Like the first Crop, they would reseed at regular intervals and terminate their life spans automatically. To avoid the uneven distribution of chemicals and radiation which had been prevalent in the First Crop, he immobilized the Second Crop. Each was designed to stay principally in its own section of the Garden. To this end, each was given firm tendrils which burrowed deep in the more dense chemical matter. Attached to this was a stem or trunk which helped elevate the upper portion upward for its share of needed radiation. The upper portion, broad, thin, and somewhat fragile, was designed as a transducer of carbon-oxygen compounds to and from the crop unit. As an added thought, brilliant color radiators accompanied by small particle generators were mounted on each unit, usually near the top and symmetrically centered.

He set up circulating patterns in the gaseous envelope around the crop, principally to aid in the reseeding process. Later, he discovered that the same turbulent effect served as a means of harvesting the Loosh. If the turbulence were violent enough, the Crop would be blown down, the life span terminated, and the Loosh would discharge. This was especially use­ful when an immediate Loosh supply was desired at a particular point rather than at Harvest Time.

Despite all of this, the Second Crop was most unsatisfactory. While it was true that a much greater quantity was attained, the unrefined Loosh produced was of such low grade that it was scarcely worth the effort. In addition, the growth period was now too long and no increase in quality resulted. Some vital element was missing.

Someone hovered over his Garden for a long period in study before he attempted the Third Crop. It was indeed a challenge. True, he was par­tially successful. He had grown Loosh. Yet the product of his efforts fell far short of the wild, uncultivated variety.

It was inevitable that he perceived the answer. The Third Crop was living proof of this Truth. The original carbon-oxygen cycle must be in­cluded. Mobility must be restored. Both factors had shown great promise in high-grade Loosh production. If size could be added to this, much could be accomplished.

With this plan in the forefront, Someone removed various sample units from the First Crop, which was still thriving in the liquid portion of the Garden. He modified them to exist and grow in the gaseous area. He adapted them first to take nourishment from the Second Crop, which he permitted to abound for this very purpose. Thus it was that the first of the Mobiles, the Third Crop, came into being. The Mobiles took nourish­ment from the Second Crop, thus ending its life span and producing low-grade Loosh. When each huge Mobile terminated its own life span, addi­tional Loosh was produced. The quantity was massive, but the frequency pattern of the Loosh residue still left much to be desired.

It was by accident that Someone came upon the Prime Catalyst as regards Loosh production. The monstrous and slow-moving Mobiles had a life span far out of proportion to their nourishment input. The growth and life-termination process was of such length that soon the Mobiles would all but decimate the Second Crop. The entire Garden would be out of balance, and there would be no Loosh production whatsoever. Both the Second and Third Crop faced extinction.

As the Second Crop grew scarce, energy needs of the Mobiles became acute. Often two Mobiles would seek to ingest the identical Second Crop unit. This created Conflict, which resulted in physical struggle among two or more of the ungainly Mobiles.

Someone observed these struggles, at first bemused with the problem, then with great interest. As the struggles ensued, the Mobiles were ema­nating Loosh! Not in fractional amounts, but in sizable, usable quantities and of a much higher purity.

He quickly put the theory to the test. He removed another unit of First Crop from the liquid Garden area, redesigned it for the gaseous environ­ment but with one significant change. The new Mobile would be some­what smaller, but would require the ingestion of other Mobiles for nour­ishment. This would solve the problem of overpopulation of Mobiles, and at the same time would create good quantities of usable Loosh during each conflict-struggle, plus a bonus if the new class of Mobile terminated the life span of the other. Someone would be able to transmit to Somewhere practical amounts of reasonably pure Loosh.

Thus it was that the Rule of the Prime Catalyst came into being. Conflict among carbon-oxygen cycle units brings forth consistent emana­tions of Loosh. It was as simple as that.

Satisfied that he had found the formula, Someone prepared the Fourth Crop. He knew now that the Third Crop Mobiles were too large and too long in life span to be ultimately practical. If grown in large numbers, the entire Garden would have to be expanded and enlarged. There was not space enough to grow such massive single units and the proportionate leafy Second Crops to support them. Also, he reasoned correctly that more rapid and increased mobility would expand the Conflict factor, with a resultant higher Loosh output.

In one single motion, Someone terminated the life spans of all the lumbering Third Crop Mobiles. Going back to the First Crop in the liquid area, he modified and expanded them into a multitude of shapes and sizes, gave them complex multicellular structures of high mobility. He designed into them a pattern of balance. There were those that ingested a Second Crop type of carbon-cycle unit (basically immobile) as an energy source. There were others, very highly mobile, who required for energy the ingestion of other mobile Modified First Crop units.

The completed circuit operated quite satisfactorily. The stationary Sec­ond Crop modification in the liquid environment flourished. Small, highly active liquid-breathing Mobiles took nourishment, "ate" the Second Crop modification. Larger and/or other active Mobiles consumed for energy the smaller "plant eaters." When any Mobile grew too large and slow, it became an easy target for the smaller Mobiles, who attacked in voracious numbers. The chemical residue from these ingestive actions settled to the bottom of the liquid medium and so provided new nourishment for the Stationaries (Modified Second Crop), completing the circuit. The result was a steady flow of Loosh from the life-span termination of the Station­aries, from the intense conflict among the Mobiles to avoid ingestion, and finally from the sudden termination of the life spans of such Mobiles as the inevitable product of such conflicts.

Turning to another portion of his Garden the gaseous area with a dense-compound base Someone applied the same techniques with even more advanced improvements. He added many varieties of Stationaries (original Second Crop) to provide sufficient and diverse nourishment for the new Mobiles he was to create. As in the other Garden area, he made such Mobiles into a balance of two species, those who ingested and drew energy from the Second Crop Stationaries, and those who required other Mobiles for sustenance. He created them in literally thousands of original types, small, large yet none so large as the Third Crop Mobiles and ingeniously gave each some appurtenance for conflict. These took the form of mass, elusive speed, deceptive and/or protective coating and color radiation, wave-action and particle perceptors and detectors, and unique higher-density protuberances for gouging, grasping, and rending during conflict. All of the latter served neatly to add to and prolong the conflict periods, with the resultant increase in Loosh emanation.

As a side experiment, Someone designed and created one form of Mo­bile that was weak and ineffective by the standards of the other Mobiles in the Fourth Crop. Yet this experimental Mobile had two distinct advan­tages. It had the ability to ingest and take energy from both the Station-aries and other Mobiles. Second, Someone pulled forth a Piece of Himself no other source of such Substance being known or available to act as an intensive, ultimate trigger to mobility. Following the Rule of Attrac­tion, Someone knew that such infusion would create in this particular Mobile species an unceasing mobility. Always, it would seek to satisfy the attraction this tiny mote of Himself engendered as it sought reunion with the infinite Whole. Thus the drive for satisfaction of energy requirements through ingestion would not be the only motivating force. More impor­tant, the needs and compulsions created by the Piece of Someone could not be satiated throughout the Garden. Thus the need for mobility would be ever-present and the conflict between this need and that of energy replacement would be constant possibly a continuous high-order Loosh emanator if it survived.

The Fourth Crop exceeded all of Someone's expectations. It became apparent that a consistent, useful flow of Loosh was being produced in the Garden. The balance of "life" operated perfectly, with the Conflict Factor producing immense amounts of Loosh and a steady supplement brought into being by the constant life-span terminations from all types of Mobiles and Stationaries. To handle the output, Someone set up Special Collectors to aid in the harvest. He set up Channels to convey the raw Loosh from his Garden to Somewhere. No longer did Somewhere depend principally upon the "wild state" as the principal source of Loosh. The Garden of Someone had ended that. With the success of the Garden and the production of Loosh by culti­vated means, Others began to design and build their Gardens. This was in accordance with the Law of Supply and Demand (Vacuum is an unstable condition), as the amounts of Loosh from Someone's Garden only par­tially met the requirements of Somewhere. Collectors on behalf of the Others actually entered the Garden of Someone to take advantage of those small emanations of Loosh overlooked or ignored by the Collectors of Someone.

Someone, his work completed, returned to Somewhere and occupied himself with other matters. Loosh production stayed at a constant level under the supervision of the Collectors. The only alterations were ordered by Someone himself. Under instructions from Someone, the Collectors periodically harvested segments of the Fourth Crop. This was done to ensure adequate chemicals, radiation, and other nourishment for the younger, oncoming units. A secondary purpose was to provide occasional extra amounts of Loosh created by such harvesting. To reap such harvest, the Collectors generated storms of turbulence and turmoil in both the gaseous envelope and the more solid chemical forma­tions that were the base of the Garden itself. Such upheavals had the effect of terminating life spans of multitudes of the Fourth Crop as they were crushed under the rolling base formation or smothered under waves from the agitated liquid area of the Garden. (By peculiarity of design, Fourth Crop units could not maintain their carbon-oxygen cycle sur­rounded by the liquid medium.)

The Garden pattern of "Life" might have gone on thus throughout eternity had it not been for the perception and inquisitiveness of Some­one. On occasion, he would study samples of Loosh from his Garden. There was no motive in doing so, other than the fact that Someone may have held a remote continuing interest in his project. On a particular analysis of a Loosh sample, Someone had casually ex­amined the emanations and was about to return it to the Reservoir when he became aware of a Difference. It was very slight, but there it was. His interest centered immediately, he looked again. Woven delicately in with the more common Loosh emanations was a slender fragment of purified and distilled Loosh. This was an impossibility. Purified and dis­tilled Loosh resulted only after the "wild state" Loosh had been processed many times. The Loosh from the Garden of Someone required the same treatment before it could be used.

Yet here it was so finely graded in its refined radiations that it could or would not return into compound with the raw substance. Someone reaf­firmed his tests, and the result still was positive. There was a factor in his Garden of which he was unaware.

Quickly, Someone left Somewhere and returned to his Garden. Out­wardly, all seemed the same. The solid-base gaseous areas of the Garden were an endless carpet of green reflection from the thriving Second Crop. The Modified First Crop in the liquid area was in perfect accord with the Action-Reaction Law (a Division of Cause and Effect). Someone per­ceived without delay that the Difference the source of distilled Loosh lay neither with the First nor with the Second Crop.

He found his first momentary touch of distilled Loosh emanation in one of the units of the Fourth Crop (which by then had filtered throughout the plantings of the Second Crop). The flash came during the unusual action of this unit as it entered into a life-terminating struggle with an­other Fourth Crop unit. This alone would not create distilled Loosh, Someone knew, and he probed deeper for the source.

It was at that moment he discovered the Difference. The Fourth Crop unit was not struggling in Conflict over an ingestible remnant of a weaker Fourth Crop unit or a tasty frond from a nearby Second Crop stem or to avoid termination of life and ingestion by the other conflicting Fourth Crop unit.

It was in Conflict to protect and save from life termination three of its own newly generated species huddled under a large Second Crop unit waiting for the outcome. There was no doubt about it. This was the action that produced the flashes of distilled Loosh. With this clue, Someone examined the actions of other Fourth Crop units in the Garden. He found similar flashes when other Fourth Crop units took the same action in defense of their "young." Still, there was an inconsistency. The sum of all such flashes of distilled Loosh emanation from all such actions by the current Fourth Crop units would not amount to half of the total he had found in the sample from the Reservoir. It was obvious that another factor was present. 

Systematically, he hovered over the Garden, extending his perception to all areas. Almost immediately, he found the source. High-order distilled Loosh radiation was originating from one particular section of the Garden. Quickly, he hurried to the spot. There it was an experimental Modified Fourth Crop unit, one of those that contained a Piece of Himself in its functional pattern. It was standing alone under the leafy upper portion of a large Second Crop unit. It was not "hungry." It was not in Conflict with another Fourth Crop unit. It was not acting in defense of its "young." Then why did it emanate distilled Loosh in such great quantity? Someone moved closer. His perception entered into the Modified Fourth Crop unit and then he knew. The unit was lonely! It was this effect that produced distilled Loosh.

As Someone drew back, he noted another unusual inconsistency. The Modified Fourth Crop unit suddenly had become aware of His Presence. It had collapsed and was jerking in strange convulsions on the solid-base formation. Clear liquid was being expelled from the two radiation-perceiv­ing orifices. With this, the distilled Loosh emitted became even more pronounced.

It was from this that Someone propounded his now famous DLP For­mula, which is in effect in the Garden at this time. The balance of the story is well known. Someone included the funda­mental in his formula: "... The creation of pure, distilled Loosh is brought forth in Type 4M units by the action of unfulfillment, but only if such pattern is enacted at a vibratory level above the sensory bounds of the environment. The greater the intensity of said pattern, the greater the output of Loosh distillate. . . ."

To put the formula into effect, Someone designed subtle changes in his Garden, all of them familiar to every historian. The splitting of all Crop units into Halves (to engender loneliness as they sought to

reunite) and the encouragement of dominance of the Type 4M unit are but two of the most noteworthy innovations. As it appears now, the Garden is a fascinating spectacle of efficiency. The Collectors have long since become Masters at the Art of the DLP Formula. Type 4M units dominate and have spread through the entire Garden, with the exception of the deeper portions of the liquid medium. These are the principal producers of Loosh distillate.

From experience, the Collectors have evolved an entire technology with complementary tools for the harvesting of Loosh from the Type 4M units. The most common have been named love, friendship, family, greed, hate, pain, guilt, disease, pride, ambition, ownership, possession, sacrifice and on a larger scale, nations, provincialism, wars, famine, religion, machines, freedom, industry, trade, to list a few. Loosh production is higher than ever before . . .