Αναζήτηση - Search

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ»;

Το παρακάτω απόσπασμα είναι από το βιβλίο Far Journeys του Robert Monroe. Σε μια από τις πολλές εξωσωματικές εμπειρίες του, ο συγγραφέας έλαβε γνώση της παρακάτω ιστορίας με τη μορφή «κειμένου σκέψης». Όπως ξέρουμε, οι πνευματικές ή «μεταφυσικές» πληροφορίες, από διάφορες πηγές, είναι χαοτικά πολλές. Τι με έκανε να σταθώ σ’ αυτό το κείμενο, να το μεταφράσω και να το δημοσιεύσω με έναν τόσο εντυπωσιακό τίτλο; Ο κυριότερος λόγος είναι η αληθοφάνειά του. Είναι ίσως η λογικότερη εξήγηση για τη Δημιουργία που έχω διαβάσει.
Είναι αυτή η αληθινή ιστορία της Δημιουργίας; Ίσως. Σίγουρα δεν είναι ολόκληρη. Κάτι της λείπει, όπως λείπει και από κάθε άλλη γνωστή ιστορία. Γνωρίζουμε με βάση τις πληροφορίες μας. Γνωρίζουμε τι γνωρίζουμε, όμως δεν έχουμε καμιά ιδέα για το τι δε γνωρίζουμε. Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα με την Αλήθεια. Την αναζητούμε απαραίτητα στις πληροφορίες που διαθέτουμε και επιμένουμε ότι πρέπει να την περιέχουν...  
Δε θα σας καθυστερήσω άλλο, όμως, με δικά μου σχόλια. Το απίστευτο κείμενο που ακολουθεί μπορεί να σας φανεί αδιάφορο, είναι όμως εξίσου πιθανό να σας ξεβολέψει ανεπανόρθωτα.

Κάποιος, Κάπου (ή και τα δύο, σε εκατομμύρια ή αμέτρητα) θέλει, του αρέσει, χρειάζεται, εκτιμά, συλλέγει, πίνει, τρώει ή χρησιμοποιεί ως ναρκωτικό (sic) μια ουσία με την ονομασία Λους. (Ηλεκτρισμό, πετρέλαιο, οξυγόνο, χρυσάφι, σιτάρι, νερό, γη, παλιά νομίσματα, ουράνιο.) Πρόκειται για μια ουσία σπάνια στο Κάπου, κι εκείνοι που κατέχουν Λους το θεωρούν ιδιαίτερα σημαντικό για την όποια χρήση το προορίζουν.


Αντιμέτωπος μ’ αυτό το ζήτημα Προσφοράς και Ζήτησης (ένας παγκόσμιος νόμος στο Κάπου), ο Κάποιος αποφάσισε να το παραγάγει τεχνητά, κατά κάποιον τρόπο, παρά να το αναζητήσει στη «φυσική» μορφή του. Αποφάσισε να φτιάξει έναν Κήπο και να καλλιεργήσει Λους.

Στη φυσική του κατάσταση, το Λους βρέθηκε ότι προκύπτει από μια σειρά δονήσεων στον κύκλο άνθρακα-οξυγόνου, και το υπόλειμμα είναι Λους διαφόρων βαθμών καθαρότητας. Μόνο μέσω τέτοιας δραστηριότητας απαντάται, και δευτερευόντως κατά τη διάρκεια της χημικής αντίδρασης. Εξερευνητές από το Κάπου κάλυψαν μεγάλες αποστάσεις σε αναζήτηση πηγών Λους, και νέες ανακαλύψεις χαιρετήθηκαν σε πολύ ενθουσιασμό και ανταμοιβές.

Ήταν λοιπόν ο Κάποιος και ο Κήπος του που τα άλλαξαν όλα. Μακριά, σε μια απομακρυσμένη περιοχή, άρχισε να εργάζεται στο πείραμά του. Πρώτα δημιούργησε το κατάλληλο περιβάλλον για να ευδοκιμεί ο κύκλος άνθρακα-οξυγόνου. Δημιούργησε μια Ισορροπία με μεγάλη φροντίδα, έτσι ώστε να υπάρχει διαρκής παροχή κατάλληλης ακτινοβολίας και άλλων θρεπτικών συστατικών.

Εν συνεχεία, πειραματίστηκε με την Πρώτη Σοδειά του, η οποία πράγματι παρήγαγε Λους, αλλά μόνο σε μικρή ποσότητα και σχετικά χαμηλής ποιότητας, όχι ικανού μεγέθους ώστε να αξίζει τον κόπο να τη μεταφέρει στο Κάπου. Το πρόβλημα ήταν διττό: Η διάρκεια ζωής των μονάδων της σοδειάς ήταν πολύ μικρή, κι επιπλέον οι μονάδες ήταν μικροσκοπικές. Το γεγονός αυτό περιόριζε την ποιότητα και την ποσότητα, καθότι η σοδειά δε διέθετε χρόνο να παραγάγει Λους κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες. Επιπλέον, η συγκομιδή του Λους μπορούσε να γίνει μόνο τη στιγμή του τέλους της ζωής των μονάδων, ούτε μια στιγμή πιο πριν.

Η Δεύτερη Σοδειά του δεν ήταν καλύτερη, ίσως και χειρότερη. Άλλαξε το περιβάλλον σε ένα άλλο μέρος του Κήπου, όπου η πυκνότητα ήταν αεριώδης παρά υγρή, ενώ τα μεγαλύτερης πυκνότητας χημικά δημιουργούσαν μια στέρεη βάση και έτσι συνέχιζαν να είναι διαθέσιμα. Φύτεψε αμέτρητες μονάδες σε πολλές ποικιλίες με νέα μορφή, πολύ μεγαλύτερου μεγέθους, έως και πολλές χιλιάδες φορές μεγαλύτερες και πιο σύνθετες από την απλή μονοκυτταρική Πρώτη Σοδειά. Αντέστρεψε τον κύκλο άνθρακα-οξυγόνου, ωστόσο όλα είχαν μια βασική ομοιομορφία. Όπως και στην Πρώτη Σοδειά, πολλαπλασιάζονταν σε τακτά χρονικά διαστήματα και ολοκλήρωναν τον κύκλο της ζωής τους αυτομάτως. Για να αποφύγει την ανομοιόμορφη κατανομή χημικών και ακτινοβολίας, που ήταν ένα κυρίαρχο στοιχείο στην Πρώτη Σοδειά, ακινητοποίησε τη Δεύτερη Σοδειά. Κάθε μονάδα σχεδιάστηκε να παραμένει κατά κύριο λόγο στο δικό της κομμάτι του Κήπου. Για το σκοπό αυτό, σε καθεμιά δόθηκαν ρίζες που εισχωρούσαν βαθιά στην πιο πυκνή χημική ύλη. Είχαν επίσης προσαρτημένο ένα μίσχο ή κορμό, που βοηθούσε να υψώνεται το άνω μέρος τους προς τα πάνω, ώστε να προμηθεύεται την απαραίτητη ακτινοβολία. Το άνω τμήμα, φαρδύ, λεπτό και κάπως εύθραυστο, σχεδιάστηκε ως μετατροπέας ενώσεων άνθρακα-οξυγόνου από και προς τη μονάδα της σοδειάς. Ως πρόσθετη σκέψη, στελέχη με ζωηρά χρώματα, συνοδευόμενα από γεννήτριες κόκκων, προσαρτήθηκαν σε κάθε μονάδα, συνήθως κοντά στην κορυφή και συμμετρικά ως προς το κέντρο.

Στο αεριώδες περίβλημα γύρω από τη σοδειά έστησε κυκλοφοριακά μοντέλα, κυρίως για να βοηθήσει στον πολλαπλασιασμό. Αργότερα, ανακάλυψε ότι αυτή η ανατάραξη στο αεριώδες περίβλημα αποτελούσε ένα μέσο συγκομιδής του Λους. Αν η ανατάραξη ήταν αρκετά βίαιη, η Σοδειά θα έπεφτε καταγής, ο χρόνος ζωής της θα έφτανε στο τέλος του, και θα απελευθερωνόταν Λους. Αυτό ήταν ιδιαιτέρως χρήσιμο για την περίπτωση που χρειαζόταν άμεση προμήθεια Λους σε κάποια χρονική στιγμή διαφορετική του Χρόνου Συγκομιδής.

Παρόλα αυτά, η Δεύτερη Σοδειά ήταν κάθε άλλο παρά ικανοποιητική. Αν και ήταν γεγονός ότι η παραγόμενη ποσότητα Λους ήταν πολύ μεγαλύτερη, στην ακατέργαστη μορφή του ήταν πολύ χαμηλής ποιότητας για να αξίζει τον κόπο. Επιπλέον, η περίοδος ανάπτυξης ήταν τώρα πάρα πολύ μεγάλη, χωρίς αύξηση της ποιότητας. Κάποιο σημαντικό στοιχείο απουσίαζε.

Ο Κάποιος πλανήθηκε πάνω από τον Κήπο του για πολύ καιρό, κάνοντας μελέτες, πριν επιχειρήσει την Τρίτη Σοδειά. Ήταν μια πραγματική πρόκληση. Πράγματι, εν μέρει είχε επιτύχει. Είχε καλλιεργήσει Λους. Ωστόσο, το προϊόν των προσπαθειών του υπολειπόταν σε πολύ μεγάλο βαθμό της άγριας, μη καλλιεργημένης ποικιλίας.

Κάποια στιγμή, αντιλήφθηκε αναπόφευκτα την απάντηση. Η Τρίτη Σοδειά ήταν η ζωντανή απόδειξη αυτής της Αλήθειας: Ήταν αναγκαίο να περιληφθεί ο αρχικός κύκλος άνθρακα-οξυγόνου. Και έπρεπε να αποκατασταθεί η κινητικότητα. Και οι δύο αυτοί παράγοντες είχαν φανεί πολλά υποσχόμενοι στην παραγωγή υψηλής ποιότητας Λους. Αν μπορούσε να προστεθεί μέγεθος, πολλά θα μπορούσαν να επιτευχθούν.

Μ’ αυτό το σχέδιο στο προσκήνιο, ο Κάποιος απομάκρυνε διάφορες δειγματικές μονάδες από την Πρώτη Σοδειά, η οποία συνέχιζε να ευημερεί στο υγρό κομμάτι του Κήπου. Τις μετέτρεψε ώστε να μπορούν να ζουν και να αναπτύσσονται στην αεριώδη περιοχή. Πρώτα τις προσάρμοσε ώστε να λαμβάνουν τροφή από τη Δεύτερη Σοδειά, στην οποία επέτρεψε να αναπτύσσεται γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό. Μ’ αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκαν τα πρώτα Κινούμενα, η Τρίτη Σοδειά. Τα Κινούμενα τρέφονταν από τη Δεύτερη Σοδειά, τερματίζοντας έτσι τον κύκλο ζωής της και παράγοντας χαμηλής ποιότητας Λους. Όταν κάποιο από τα τεράστια Κινούμενα ολοκλήρωνε το δικό του κύκλο ζωής, επιπλέον Λους παραγόταν. Η ποσότητα ήταν τεράστια, αλλά το δονητικό μοντέλο του παραγόμενου Λους είχε μεγάλα περιθώρια βελτίωσης.

Ήταν από σύμπτωση που ο Κάποιος ανακάλυψε τον Πρωταρχικό Καταλύτη σε σχέση με την παραγωγή Λους. Τα γιγάντια και αργοκίνητα Κινούμενα είχαν διάρκεια ζωής δυσανάλογα μεγάλη για την ποσότητα τροφής που κατανάλωναν. Η ανάπτυξη και ο κύκλος ζωής τους ήταν τέτοιας διάρκειας, που σύντομα τα Κινούμενα αποδεκάτισαν τη Δεύτερη Σοδειά. Όλος ο Κήπος θα έχανε την ισορροπία του και θα έπαυε η παραγωγή Λους. Τόσο η Δεύτερη όσο και η Τρίτη Σοδειά ήταν στα πρόθυρα της εξαφάνισης.

Όσο η Δεύτερη Σοδειά λιγόστευε, τόσο η ανάγκη των Κινούμενων για ενέργεια οξυνόταν. Συχνά δύο Κινούμενα επεδίωκαν να καταναλώσουν την ίδια μονάδα Δεύτερης Σοδειάς. Αυτό γεννούσε Σύγκρουση, η οποία οδηγούσε σε φυσική πάλη δύο ή περισσότερα από τα άχαρα Κινούμενα.

Ο Κάποιος παρατηρούσε αυτούς τους τσακωμούς, στην αρχή απορροφημένος από το πρόβλημα, και εν συνεχεία με μεγάλο ενδιαφέρον. Όταν συνέβαιναν συγκρούσεις, τα Κινούμενα απέδιδαν Λους! Όχι σε αμελητέες, αλλά σε μεγάλες και χρησιμοποιήσιμες ποσότητες, και μάλιστα πολύ μεγαλύτερης καθαρότητας.

Χωρίς χρονοτριβή έβαλε τη θεωρία σ’ εφαρμογή. Αφαίρεσε ακόμη μία μονάδα της Πρώτης Σοδειάς από την υγρή περιοχή του Κήπου και την επανασχεδίασε για το αεριώδες περιβάλλον – αλλά με μια σημαντική αλλαγή. Το νέο Κινούμενο θα ήταν κάπως μικρότερο, αλλά θα χρειαζόταν να τρέφεται με άλλα Κινούμενα. Αυτό θα έλυνε το πρόβλημα του υπερπληθυσμού των Κινούμενων, και την ίδια στιγμή θα δημιουργούσε ικανοποιητικές ποσότητες χρησιμοποιήσιμου Λους στη διάρκεια κάθε σύγκρουσης-πάλης, συν κάτι έξτρα κάθε φορά που ένα Κινούμενου του νέου είδους τερμάτιζε τη ζωή του άλλου. Ο Κάποιος θα ήταν σε θέση να μεταφέρει στο Κάπου ικανοποιητικές ποσότητες αρκετά καθαρού Λους.

Έτσι προέκυψε ο Κανόνας του Πρωταρχικού Καταλύτη. Η σύγκρουση μεταξύ μονάδων άνθρακα-οξυγόνου παράγει σταθερές ποσότητες Λους. Ήταν τόσο απλό.

Ικανοποιημένος που είχε βρει τη φόρμουλα, ο Κάποιος έφτιαξε την Τέταρτη Σοδειά. Γνώριζε τώρα ότι τα Κινούμενα της Τρίτης Σοδειάς ήταν υπερβολικά μεγάλα και με πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής για να είναι τελικά χρήσιμα. Αν πολλαπλασιάζονταν σε μεγάλα νούμερα, όλος ο Κήπος θα έπρεπε να επεκταθεί και να μεγαλώσει. Δεν υπήρχε αρκετός χώρος για την καλλιέργεια τόσο μεγάλων μονάδων ούτε ανάλογες φυλλώδεις μονάδες της Δεύτερης Σοδειάς για να τις υποστηρίξουν. Επίσης, όπως σωστά σκέφθηκε, η αυξημένη κινητικότητα και ταχύτητα θα αύξανε τον παράγοντα Σύγκρουση, με αποτέλεσμα μεγαλύτερη παραγωγή Λους.

Με μια μόνο κίνηση, ο Κάποιος έβαλε τέρμα στη ζωή όλων των άχρηστων Κινούμενων της Τρίτης Σοδειάς. Επιστρέφοντας στις μονάδες της Πρώτης Σοδειάς στην υγρή περιοχή, τις τροποποίησε και τις επέκτεινε σε μια πληθώρα σχημάτων και μεγεθών, δίνοντάς τους σύνθετες πολυκυτταρικές δομές υψηλής κινητικότητας. Τις σχεδίασε με βάση ένα μοντέλο που θα παρείχε ισορροπία. Υπήρχαν εκείνες που κατανάλωναν μονάδες κύκλου του άνθρακα, του τύπου της Δεύτερης Σοδειάς (βασικά ακίνητες) ως πηγή ενέργειας. Και υπήρχαν και άλλες, με πολύ μεγάλη κινητικότητα, που για να καλύψουν τις ανάγκες τους για ενέργεια κατανάλωναν άλλες κινούμενες μονάδες της Τροποποιημένης Πρώτης Σοδειάς.

Το ολοκληρωμένο κύκλωμα λειτουργούσε πολύ ικανοποιητικά. Στο υγρό περιβάλλον ευδοκιμούσε η τροποποιημένη ακίνητη Δεύτερη Σοδειά. Μικρά, πολύ δραστήρια Κινούμενα που ανέπνεαν νερό λάμβαναν θρέψη, «έτρωγαν» την τροποποιημένη Δεύτερη Σοδειά. Μεγαλύτερα ή / και άλλα δραστήρια Κινούμενα κατανάλωναν για ενέργεια τους μικρότερους «φυτοφάγους». Όταν κάποιο Κινούμενο γινόταν πολύ μεγάλο και αργό, ήταν εύκολος στόχος για τα μικρότερα Κινούμενα, που επιτίθονταν σε αδηφάγα νούμερα. Τα χημικά υπολείμματα από την πρόσληψη τροφής κατακάθονταν στον πάτο του υγρού μέσου, προσφέροντας έτσι νέα θρέψη για τα Στατικά (Τροποποιημένη Δεύτερη Σοδειά), ολοκληρώνοντας τον κύκλο. Το αποτέλεσμα ήταν μια σταθερή ροή Λους – από τον τερματισμό της ζωής των Στατικών, από την έντονη πάλη των Κινούμενων για να μην καταλήξουν τροφή, και τελικά από τον αιφνίδιο τερματισμό της ζωής των εν λόγω Κινούμενων ως το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της πάλης.

Σε ένα άλλο τμήμα του Κήπου του –στην αεριώδη περιοχή με τη στέρεη βάση χημικών ενώσεων– ο Κάποιος εφάρμοσε τις ίδιες τεχνικές με ακόμη πιο προχωρημένες βελτιώσεις. Πρόσθεσε πολλές ποικιλίες Στατικών (η αρχική Δεύτερη Σοδειά) για να παράσχει επαρκή και ποικίλη τροφή για τα νέα Κινούμενα που σκόπευε να δημιουργήσει. Όπως και στην άλλη περιοχή του Κήπου, έφτιαξε τα Κινούμενα σε μια ισορροπία δύο τύπων, εκείνα που κατανάλωναν και λάμβαναν ενέργεια από τα Στατικά της Δεύτερης Σοδειάς κι εκείνα που χρειάζονταν άλλα Κινούμενα για να συντηρηθούν. Δημιούργησε στην κυριολεξία χιλιάδες πρωτότυπα είδη, μικρά και μεγάλα -αν και κανένα τόσο μεγάλο όσο τα Κινούμενα της Τρίτης Σοδειάς- και ιδιοφυώς έδωσε στο καθένα κάποια χαρακτηριστικά που ευνοούσαν τη σύγκρουση: Μέγεθος, άπιαστη ταχύτητα, παραπλανητική ή / και προστατευτική επένδυση και χρώμα, όργανα αντίληψης και ανίχνευσης κίνησης και σωματιδίων, καθώς και ιδιαίτερες, μεγαλύτερης σκληρότητας προεξοχές, για τραυματισμό, άρπαγμα ή ξέσκισμα του αντιπάλου στη διάρκεια σύγκρουσης. Αυτά τα τελευταία εξυπηρετούσαν θαυμάσια στο να εντείνονται και να παρατείνονται οι περίοδοι σύγκρουσης, με αποτέλεσμα την αυξημένη απελευθέρωση Λους.

Στο πλαίσιο του πειραματισμού, ο Κάποιος σχεδίασε και δημιούργησε μια μορφή Κινούμενων που ήταν αδύναμοι και αναποτελεσματικοί σε σύγκριση με τα άλλα Κινούμενα της Τέταρτης Σοδειάς. Ωστόσο, αυτά τα πειραματικά Κινούμενα είχαν δύο ιδιαίτερα πλεονεκτήματα. Μπορούσαν να καταναλώνουν και να λαμβάνουν ενέργεια και από τα Στατικά και από τα άλλα Κινούμενα. Δεύτερον, ο Κάποιος πρόσθεσε σ’ αυτά ένα Κομμάτι του Εαυτού του –καθώς καμιά άλλη πηγή αυτής της Ουσίας δεν είναι γνωστή ή διαθέσιμη– για να ενεργεί ως έντονη, υπέρτατη ώθηση για κίνηση. Σύμφωνα με τον Κανόνα της Έλξης, ο Κάποιος γνώριζε ότι αυτή η προσθήκη θα δημιουργούσε σ’ αυτό το συγκεκριμένο είδος Κινούμενων μια ακατάπαυστη κινητικότητα. Πάντα θα προσπαθούσε να ικανοποιήσει την έλξη που γεννούσε αυτό το μικρό κομματάκι Του, καθώς θα γύρευε να ενωθεί με το άπειρο Όλον. Έτσι, η ώθηση για ικανοποίηση των ενεργειακών απαιτήσεων μέσω της λήψης τροφής δε θα ήταν η μόνη κινητήριος δύναμη. Και το σημαντικότερο, οι ανάγκες και οι παρορμήσεις που δημιουργούσε το Κομμάτι του Κάποιου δε θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν πουθενά στον Κήπο. Έτσι, η ανάγκη για κίνηση θα ήταν ακατάπαυστη, και η σύγκρουση ανάμεσα σ’ αυτή την ανάγκη και στην ανάγκη για λήψη ενέργειας θα ήταν συνεχής – καθιστώντας τον πιθανόν μια συνεχή πηγή υψηλής ποιότητας Λους, αν επιβίωνε.

Η Τέταρτη Σοδειά ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες του Κάποιου. Κατέστη εμφανές ότι μια σταθερή και χρήσιμη ποσότητα Λους παραγόταν τώρα στον Κήπο. Η ισορροπία της «Ζωής» λειτουργούσε τέλεια, με τον Παράγοντα Σύγκρουση να παράγει τεράστιες ποσότητες Λους, συμπληρωματικά των σταθερών ποσοτήτων που παράγονταν από το συνεχή τερματισμό της ζωής όλων των τύπων Κινούμενων και Στατικών. Για να διαχειριστεί την παραγωγή, ο Κάποιος εγκατέστησε Ειδικούς Συλλέκτες να βοηθήσουν με τη συγκομιδή. Εγκατέστησε επίσης Διαύλους για να μεταφέρει το ακατέργαστο Λους από τον Κήπο στο Κάπου. Το Κάπου δεν εξαρτιόταν πια στην «άγρια μορφή» ως την κύρια πηγή Λους. Ο Κήπος του Κάποιου έδωσε ένα τέλος σ’ αυτό.

Με την επιτυχία του Κήπου και την παραγωγή Λους μέσω καλλιέργειας, και Άλλοι άρχισαν να σχεδιάζουν και να κατασκευάζουν τους δικούς τους Κήπους. Αυτό ήταν σε συμφωνία με το Νόμο Προσφοράς και Ζήτησης (το Κενό είναι μια ασταθής κατάσταση), καθώς οι ποσότητες Λους από τον Κήπο του Κάποιου κάλυπταν μόνο εν μέρει τις ανάγκες του Κάπου. Μάλιστα, Συλλέκτες για λογαριασμό Άλλων έμπαιναν στον Κήπο του Κάποιου, για να εκμεταλλευτούν τις μικροποσότητες Λους που οι Συλλέκτες του Κάποιου παρέβλεπαν ή αγνοούσαν.

Ο Κάποιος, έχοντας ολοκληρώσει την εργασία του, επέστρεψε στο Κάπου και ασχολήθηκε με άλλα θέματα. Η παραγωγή Λους παρέμεινε σε σταθερό επίπεδο υπό την επίβλεψη των Συλλεκτών. Οι μοναδικές τροποποιήσεις γίνονταν με εντολή του ίδιου του Κάποιου. Με οδηγίες από τον Κάποιο, οι Συλλέκτες κατά περιόδους θέριζαν τμήματα της Τέταρτης Σοδειάς. Αυτό γινόταν για να εξασφαλιστεί η επάρκεια των χημικών, της ακτινοβολίας και των λοιπών θρεπτικών ουσιών για τις νεότερες, επερχόμενες μονάδες. Ένας δευτερεύων σκοπός ήταν η περιστασιακή συλλογή επιπλέον ποσοτήτων Λους, που δημιουργούνταν από έναν τέτοιο θερισμό. 


Για τη συγκομιδή, οι Συλλέκτες προκαλούσαν θύελλες στροβιλισμού και αναταραχής τόσο στο αεριώδες περίβλημα όσο και στους πιο συμπαγείς χημικούς σχηματισμούς που αποτελούσαν τη βάση του Κήπου. Οι προκαλούμενες αναταράξεις είχαν ως αποτέλεσμα τον τερματισμό της ζωής μεγάλου πλήθους μονάδων της Τέταρτης Σοδειάς, καθώς συνθλίβονταν κάτω από την κινούμενη βάση ή πνίγονταν από τα κύματα της φουρτουνιασμένης υγρής περιοχής του Κήπου. (Λόγω ιδιαιτερότητας στο σχεδιασμό, οι μονάδες της Τέταρτης Σοδειάς δεν μπορούν να διατηρήσουν τον κύκλο οξυγόνου-άνθρακα όταν περιβάλλονται από το υγρό στοιχείο.)

Αυτό το μοντέλο «Ζωής» στον Κήπο θα μπορούσε να είχε συνεχίσει απαράλλακτο στους αιώνες, αν δεν παρενέβαινε η αντίληψη και διερευνητική δραστηριότητα του Κάποιου. Πότε πότε, μελετούσε δείγματα Λους από τον Κήπο του. Δεν υπήρχε κάποιο κίνητρο για να το κάνει αυτό, εκτός από το γεγονός ότι ο Κάποιος ίσως συνέχισε από μακριά να ενδιαφέρεται για το έργο του. Σε μια συγκεκριμένη ανάλυση ενός δείγματος Λους, ο Κάποιος είχε εξετάσει ως συνήθως τις ποσότητες και ήταν έτοιμος να το επιστρέψει στη Δεξαμενή, όταν αντιλήφθηκε μια Διαφορά. Ήταν αμυδρή, αλλά υπήρχε.

Αυτό του κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον, κι έριξε άλλη μια ματιά. Πλεγμένο με το πιο κοινό Λους υπήρχε ένα λεπτό τμήμα καθαρισμένου και απεσταγμένου Λους. Αυτό ήταν αδύνατον. Καθαρισμένο και απεσταγμένο Λους προέκυπτε μόνο όταν το «άγριο» Λους είχε περάσει από επεξεργασία πολλές φορές. Το Λους από τον Κήπο του Κάποιου απαιτούσε την ίδια κατεργασία προτού χρησιμοποιηθεί.

Κι όμως, ήταν τόσο εξευγενισμένο, που δε γινόταν να ενωθεί ξανά με την ακατέργαστη ουσία. Ο Κάποιος επανέλαβε τις μετρήσεις του, και το αποτέλεσμα ήταν και πάλι θετικό. Υπήρχε ένας παράγοντας στον Κήπο του τον οποίο δε γνώριζε.

Ο Κάποιος αναχώρησε άμεσα από το Κάπου και επέστρεψε στον Κήπο του. Εξωτερικά, όλα έμοιαζαν ίδια. Οι αεριώδεις περιοχές με τη συμπαγή βάση στον Κήπο ήταν ένα ατέλειωτο πράσινο χαλί από την ευημερούσα Δεύτερη Σοδειά. Η Τροποποιημένη Πρώτη Σοδειά στην υγρή περιοχή ήταν σε τέλεια συμφωνία με το Νόμο Δράσης-Αντίδρασης (μέρος του Νόμου Αιτίας και Αποτελέσματος). Ο Κάποιος αντιλήφθηκε χωρίς καθυστέρηση ότι η Διαφορά –η πηγή απεσταγμένου Λους- δε βρισκόταν ούτε στην Πρώτη ούτε στη Δεύτερη Σοδειά. 

Βρήκε την πρώτη στιγμιαία εκπομπή απεσταγμένου Λους σε μια από τις μονάδες της Τέταρτης Σοδειάς (η οποία είχε σύντομα φιλτραριστεί μέσα απ’ όλα τα φυτά της Δεύτερης Σοδειάς). Η εκπομπή συνέβη στη διάρκεια της ασυνήθιστης δράσης αυτής της μονάδας, καθώς επιδόθηκε σε μια πάλη μέχρι θανάτου με μια άλλη μονάδα της Τέταρτης Σοδειάς. Αυτή η δράση από μόνη της δε θα δημιουργούσε απεσταγμένο Λους, απ’ όσο γνώριζε ο Κάποιος, κι έτσι ερεύνησε βαθύτερα για την πηγή.

Εκείνη τη στιγμή ήταν που ανακάλυψε τη Διαφορά. Η μονάδα της Τέταρτης Σοδειάς δεν πάλευε για κάποιο κομμάτι τροφής προερχόμενο από μια ασθενέστερη μονάδα της Τέταρτης Σοδειάς ούτε για κάποιο νόστιμο βλαστάρι της Δεύτερης Σοδειάς – ούτε επίσης για να αποφύγει το θάνατο και το καταβρόχθισμα από την άλλη μονάδα της Τέταρτης Σοδειάς με την οποία συγκρουόταν.

Ήταν σε Σύγκρουση για να προστατέψει και να σώσει από το θάνατο τρεις δικές του μικρές μονάδες, οι οποίες περίμεναν για την έκβαση της μάχης, κουλουριασμένες κάτω μια μεγάλη μονάδα της Δεύτερης Σοδειάς. Δεν υπήρχε αμφιβολία γι’ αυτό. Αυτή η ενέργεια παρήγαγε εκπομπές απεσταγμένου Λους.

Με αυτή την ένδειξη, ο Κάποιος εξέτασε τις ενέργειες και άλλων μονάδων της Τέταρτης Σοδειάς στον Κήπο. Διαπίστωσε παρόμοιες εκπομπές Λους όταν άλλες μονάδες της Τέταρτης Σοδειάς έκαναν το ίδιο για να προστατέψουν τα «μικρά» τους. Και πάλι, όμως, η εξήγηση δεν ήταν ικανοποιητική. Το σύνολο των εκπεμπομένων ποσοτήτων απεσταγμένου Λους από όλες αυτές τις ενέργειες δεν ήταν ούτε το μισό από την ποσότητα που είχε βρει στο δείγμα από τη Δεξαμενή. Ήταν προφανές ότι υπήρχε και κάποιος άλλος παράγοντας.

Συστηματικά, πλανήθηκε πάνω από τον Κήπο, επεκτείνοντας την αντίληψή του σε όλες τις περιοχές. Σχεδόν αμέσως βρήκε την πηγή. Μια εκπομπή υψηλής ποιότητας απεσταγμένου Λους ερχόταν από ένα συγκεκριμένο τμήμα του Κήπου. Έφτασε βιαστικά στο σημείο.

Κι εκεί το βρήκε – μια πειραματική μονάδα της Τροποποιημένης Τέταρτης Σοδειάς, μια από εκείνες που περιείχαν ένα Κομμάτι του Ίδιου στο μοντέλο λειτουργίας τους. Στεκόταν μόνη κάτω από το φυλλώδες επάνω μέρος μιας μεγάλης μονάδας της Δεύτερης Σοδειάς. Δεν «πεινούσε». Δεν ήταν σε Σύγκρουση με μια άλλη μονάδα της Τέταρτης Σοδειάς. Δεν έκανε κάτι για να προστατέψει τα «μικρά» της. Γιατί λοιπόν εξέπεμπε απεσταγμένο Λους σε τόσο μεγάλη ποσότητα;

Ο Κάποιος πλησίασε περισσότερο. Η αντίληψή του εισχώρησε στη μονάδα της Τροποποιημένης Τέταρτης Σοδειάς και τότε κατάλαβε. Η μονάδα αισθανόταν μοναξιά! Αυτό το γεγονός παρήγαγε απεσταγμένο Λους.

Καθώς ο Κάποιος έκανε πίσω, πρόσεξε και κάτι άλλο ασυνήθιστο. Η μονάδα της Τροποποιημένης Τέταρτης Σοδειάς είχε ξαφνικά αντιληφθεί την Παρουσία Του. Είχε καταρρεύσει στη συμπαγή βάση του Κήπου και τιναζόταν από περίεργους σπασμούς. Καθαρό υγρό έβγαινε από τα δύο ανοίγματα αντίληψης της ακτινοβολίας. Τώρα η εκπομπή απεσταγμένου Λους ήταν ακόμη πιο έντονη.

Απ’ αυτή την ανακάλυψη, ο Κάποιος διατύπωσε τη διάσημη πλέον φόρμουλα για την παραγωγή απεσταγμένου Λους, η οποία εφαρμόζεται στην Κήπο σήμερα.

Το αποτέλεσμα της ιστορίας είναι γνωστό. Ο Κάποιος περιέλαβε στη φόρμουλά του τη θεμελιώδη αρχή: ". . . Η δημιουργία καθαρού, απεσταγμένου Λους επιτυγχάνεται από μονάδες της Τροποποιημένης Τέταρτης Σοδειάς (Τύπος 4Τ) μέσω της αίσθησης του ανεκπλήρωτου, αλλά μόνο εάν αυτό το μοντέλο εκφράζεται σε ένα δονητικό επίπεδο πάνω από τους αισθητηριακούς περιορισμούς του περιβάλλοντος. Όσο μεγαλύτερη είναι η ένταση του ως άνω μοντέλου, τόσο μεγαλύτερη η απόδοση απεσταγμένου Λους. . . ."

Για να θέσει τη φόρμουλα σε εφαρμογή, ο Κάποιος σχεδίασε λεπτές αλλαγές στον Κήπο του, όλες τους γνωστές σε κάθε ιστορικό. Ο διαχωρισμός όλων των μονάδων της Σοδειάς σε Μισά (για να γεννιέται το αίσθημα της μοναξιάς καθώς επεδίωκαν να επανενωθούν) και η προτροπή για κυριαρχία των μονάδων Τύπου 4Τ είναι δύο από τις πιο αξιοσημείωτες καινοτομίες.

Όπως φαίνεται τώρα, ο Κήπος είναι ένα συναρπαστικό θέαμα αποτελεσματικότητας. Εδώ και πολύ καιρό, πλέον, οι Συλλέκτες έχουν γίνει Δεξιοτέχνες στην Τέχνη παραγωγής απεσταγμένου Λους. 

Οι μονάδες του Τύπου 4Τ κυριαρχούν και έχουν εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον Κήπο, με εξαίρεση τα βαθύτερα μέρη του υγρού μέσου. Αυτές είναι οι κυριότεροι παραγωγοί απεσταγμένου Λους.

Μέσα από την εμπειρία, οι Συλλέκτες ανέπτυξαν και εξέλιξαν μια ολόκληρη τεχνολογία με συμπληρωματικά εργαλεία για συγκομιδή Λους από τις μονάδες Τύπου 4Τ. Τα πιο συνήθη έχουν ονομαστεί αγάπη, φιλία, οικογένεια, απληστία, μίσος, πόνος, ενοχή, ασθένεια, περηφάνια, φιλοδοξία, κυριότητα, κατοχή, θυσία – και σε μεγαλύτερη κλίμακα, έθνη, τοπικισμός, πόλεμοι, πείνα, θρησκεία, μηχανές, ελευθερία, βιομηχανία, εμπόριο, για να αναφέρουμε μερικές. Η παραγωγή Λους είναι μεγαλύτερη από ποτέ…


Far Journeys (Chapter 12) 
by Robert Monroe

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις